XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- Zoaz segituan xaka jaztera.

- Nik... xaka jantzita... ez dut asmatzen jaten.

- Ez dut jantziko xaka.

- Orduan, zoaz hortik salako zokora eta zaude begira nik afaltzen dudan bitartean.

Alfredok benetan esaten ziola hori konturatu zenean, Pipi negarrez eta builaka hasi zen; eta negarrez eta builaka aldegin zuen salatik.

Handik gutxira itzuli egin zen ordea.

Aretora itzuli zenean, bere xakatxoa soinean zeraman, dena zuzen eta botoiak lotuta, milord txiki bat eginda.

- Horrela bai esan zion Alfredok.

- Eseri eta on egin!.

Mizpira otarretxoa mahairatu zuten.

Ez dago zergatik esan beharrik ere, ordu laurden bat igarotzerako, otarrea hutsik zegoela, eta tximutxoa beterik, gehiago ezin zuela.

- Orain bai, orain benetan, banoa- esan zuen mahaitik presaka altxatuz.

Baina xaka bizkarretik nola kendu asmatzeko eginahalak egiten ari zela, zerbitzaria salan azaldu zen sagar gozozko fruitontzi bat zekarrela.

- Hau usaintxoa! oihu egin zuen Pipik, sudurra arrimatu eta begiak ontzian josiz.

- ta sagar gozo horiek, norentzat dira?.

- Biharko zure gosarirako ziren.

- Baina, zu bazoazenez gero, nik jango ditut.

@- Nik... pozik aldegingo nuke, baina gauez ez dut ibiltzen asmatzen.

- Ez al nuke hobe izango, bihar goizean, gosaldu ondoren abiatuko banintz?.

- Zure gelatxoa prest daukazu... gabon!.